ترامپ، درباره بی اثر کردن برجام تصمیم می گیرد

خبرگزاری ایرنا: روزنامه واشنگتن پست نوشت: دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا امروز (پنجشنبه) در مورد بی اثر کردن تحریم های اقتصادی علیه ایران تصمیم گیری خواهد کرد.

 این روزنامه آمریکایی پیش بینی کرد که ترامپ شاید برای بار دوم از زمانی که به ریاست جمهوری رسیده است تحریم ها علیه بخش بانکی و نفت ایران را بی اثر کند. اگر وی تحریم ها را بی اثر نکند، آمریکا توافق هسته ای 2015 را که میراث دولت باراک اوباما است، نقض خواهد کرد.

 

ترامپ باید هر 120 روز درباره بی اثر کردن تحریم ها تصمیم گیری کند.

 

به نوشته واشنگتن پست، مهمترین تصمیم بعدی ترامپ 15 اکتبر (23 مهر) اعلام می شود. وی باید تصمیم بگیرد که آیا ایران طبق توافق کاملا به برجام پایبند بوده است یا نه.

 

رئیس جمهوری هر 90 روز یکبار درباره پایبندی ایران به برجام نظر دهد.

 

بیش از 80 نفر از کارشناسان هسته ای روز چهارشنبه در بیانیه مشترکی اعلام کردند که «ثابت شده این یک توافق موثر و ترتیباتی قابل راستی آزمایی است که یک مزیت مضاعف برای تلاش های بین المللی در جهت منع اشاعه هسته ای است».

 

«وندی شرمن» مذاکره کننده ارشد آمریکا در دوره مذاکرات هسته ای گفت که خروج آمریکا از توافق شکافی میان ایالات متحده و متحدان اروپایی آن ایجاد خواهد کرد.

 

وی گفت: کنار گذاشتن این توافق بدترین کاری است که می توان برای امنیت ملی آمریکا کرد. کره شمالی به دقت [این وضعیت را] نگاه می کند.

 

واشنگتن پست نوشت که اگر ترامپ روز پنجشنبه بار دیگر تحریم ها را بلااثر کند، شاید بیانیه تندی در محکومیت ایران صادر کند یا تحریم های بیشتری در رابطه با مسائل غیرهسته ای از جمله حمایت از تروریسم، آزمایش موشک های بالستیک یا حقوق بشر وضع کند.

 

این روزنامه نوشته که برخی کشورهای اروپایی تمایل خود را برای «تقویت توافق» از طریق «مذاکره درباره یک ضمیمه» نشان داده اند. انتظار می رود مقامات دولت آمریکا هفته آینده در نیویورک این مساله را با همتایان اروپایی خود مطرح کنند.

 

اما برخی کشورهای علاقه ای به آن نشان نداده اند.

 

«ژرار آراود» سفیر فرانسه در آمریکا روز سه شنبه در توئیتی نوشت: ما مذاکره مجدد درباره توافق را به شدت رد می کنیم.

 

واشنگتن پست نوشت: «برای دولت آمریکا دشوار است که استدلال کند ایران توافق نامه را نقض کرده است» اما «آژانس بین المللی انرژی اتمی که تاسیسات هسته ای ایران را نظارت می کند، هشت بار اعلام کرده که ایران به تعهداتش کاملا پایبند بوده است'.

ضعف اصولگرایان در رقابت سیاسی

روزنامه ابتکار: احتمالا اواسط دهه 80 اصولگرایان بعد از پیروزی در انتخابات مجلس هفتم و ریاست جمهوری نهم حتی در کابوس‌های خود هم نمی‌دیدند که روزی برسد که شکست‌های مداومشان آنها را به حاشیه براند و اکثریت قوه مقننه، قوه مجریه و حتی شورای شهر تهران را هم از دست بدهند.

 

اما این روز فرا رسید و عدم انسجام اتحادشان در کنار کاهش پایگاه ‌اجتماعی شان موجب شد از آن روزهای اوج فاصله زیادی بگیرند و حالا حتی امیدشان برای اصلاح وضعیت شان در کوتاه مدت را از دست داده اند.

 

بعد از آن که اصولگرایان سال 92 نتوانستند موفقیتی در انتخابات ریاست جمهوری به دست بیاورند و در ادامه هم اکثریت مجلس شورای اسلامی را از دست دادند نگرانی‌های شان عرض و طول بیشتری پیدا کرد . برخی از آنها معتقد بودند که این شکست‌ها نتیجه عدم انسجام و اتحاد و رسیدن به یک کاندیدا یا لیست واحد است. اما برخی دیگر که نگاه واقع بینانه‌تر و منطقی‌تری داشتند عنوان کردند که آنچه باعث شکست جریان اصولگرایی شده بود صرفا عدم انسجام نبود و مسئله تضعیف پایگاه اجتماعی هم از مواردی بود که شکست آنها را رقم زده بود. این نگاه به عقیده تحلیلگران اصلاح‌طلب هم مورد تائید قرار گرفته بود آنها تاکید داشتند که بخش عمده جریان اصولگرایی نگاهی منطبق با واقعیت های موجود در کشور ندارند.

 

به عبارت ساده تر جامعه را به گونه‌ای که هست نمی‌بینند و همین مسئله موجب شده درک درست یا حداقل کافی از شرایط موجود نداشته باشند. حتی بعضا عنوان می‌شد که اصولگرایان توجهی به نظر و آرای مردمی ندارند همین مسئله موجب شده بود که نتوانند موفق عمل کنند. در همین خصوص غلامرضا ظریفیان فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با «ابتکار» عنوان کرد: «در عرصه سیاست هیچ ناممکنی وجود ندارد و سیاست قواعد مخصوص به خود را دارد. عرصه سیاست مکانیزم و روابط بیرونی و درونی دارد که باید به آنها توجه شود و از شکست ها عبرت گرفته شود وقتی گروهی شکست می‌خورد دیگری را محکوم می‌کند. اصلاح طلبان هم بعد از دوره طلایی اصلاحات شاهد حکومتی اصولگرا بودند اما اگر قرار بود شکست خود را به رفتار نادرست رقیب اطلاق دهند، قطعا به موفقیت های بعدی هم نمی‌رسیدند.»

 

اما با این حال اصولگرایان تاکید داشتند که این مسئله را می توانند تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 حل و فصل کنند. اما هرچه به ایام انتخابات نزدیک‌تر می‌شدیم احتمال این مسئله روز به روز کاهش پیدا می‌کرد و با وجود اینکه آنها با تشکیل جبهه‌ای سعی کردند انسجام از دست رفته خود را بازیابند اما حرف ‌و حدیث های بسیاری شنیده می‌شد که حاکی از اختلافات گسترده در این جریان بود.

  

تهران، شب ها چه بویی می دهد؟ علف!

شیشه را که پایین می‌کشد بوی ماری‌جوانا پخش می‌شود توی صورتم. نگاهی به اطراف می‌کند و می‌گوید: «سوار شو!» عطا هم ساقی گل است، هم مصرف کننده. خودش می‌گوید: «روزی 5 نخ علف تپل می‌کشم» قرار است با 206 مشکی او‌ چند ساعتی در خیابان‌های تهران دور بزنیم.

 

می‌خواهم بدانم حالا که گل دومین ماده مخدر پرمصرف ایران شده، درآمد ساقی‌هایش چطور است یا چه کسانی بیشتر مشتری گل هستند و اصلاً خودش چطور این کار را انتخاب کرده؟ کار؟

 

29 ساله است، لاغر اندام، با تی شرت مشکی و جین آبی پاره و یک کلاه لبه دار که لبه‌اش را برگردانده پشت سرش. همین‌طور که رانندگی می‌کند، از پشت عینک قاب کائوچویی‌اش همه چیز را زیر نظر دارد. از رول کردن علف توی ماشینی که پشت چراغ قرمز کنارش ایستاده تا محل قرار گرفتن گشت‌های پلیس. نگران سؤال‌هاست و دائم می‌گوید: «داداش جون مادرت فن کار ما رو ننویس دستمون رو می‌شه!»

 

عطا از سال 90 که از خدمت سربازی برگشت تهران، خیلی جدی فروش مواد را شروع کرد. نه از سر بیکاری یا بی‌پولی. چون پدرش کارمند است و خانواده‌اش همه بازاری‌ها قدیمی هستند و خودش هم قبل از حرفه‌ای شدن در پخش مواد، شاگرد مغازه بوده: «از سربازی که اومدم، رفتم تو مغازه یکی از بچه‌ها فروشنده لباس شدم.

 

گاهی پول مغازه دارهای راسته رو جمع می‌کردم و براشون گل می‌خریدم و خودم از بغلش می‌زدم و یه آب باریکه‌ای بود. تا سال 91 که یکی از بچه‌ها اومد گفت عطا یک کیلو گل خریدیم 3 میلیون، نمی‌دونم چه غلطی باهاش بکنم؟ گفتم داداش نگران نباش. جاش امنه؟ گفت آره. گفتم هر روز علف رو پک کن بیار واسه من. نگران فروشش نباش. گفتم پک می‌زنیم 30 تومن ،15 من، 15 تو.»

 

بعد از فروش کار روی غلتک می‌افتد. شریک پایه و مشتری‌های دست به نقد: «شریکم واقعاً تنبل بود. آنقدر اذیت می‌کرد و سر قرار با مشتری نمی‌رفت که ازش جدا شدم. فقط می‌کشید و می‌خورد. بعد از اون دیگه خودم رفتم سمت خرید. یکی رو پیدا کردم که بار عمده می‌فروخت. 5 میلیون می‌خواست. بالاخره دار و ندارم که 5 میلیون بود رو گذاشتم رفتم خونه‌اش. گل خریدم گرمی 20 هزار تومن ولی چه گلی! هنوز رو دستش ندیدم.»

  

چرا فرد با یک ساعت کار شاغل تلقی می‌شود؟

خبرگزاری مهر: رئیس مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار با تشریح دلایل تعریف فرد شاغل با معیار«یک ساعت کار»در هفته گفت:تعداد این گروه از شاغلان بسیار ناچیز است و تاثیرچندانی بر نرخ اشتغال و بیکاری ندارد.

 

سید نعمت الله میرفلاح نصیری درباره علت محاسبه آمار جمعیت شاغل با معیار «یکساعت کار در هفته» گفت: بر اساس استاندارد سازمان بین‌المللی کار(ILO) ، تمام افراد ۱۰ ساله و بیش‌تر که در زمان مرجع حداقل یک ساعت کار کرده باشند شاغل محسوب می‌شوند.

وی ادامه داد: در ایران نیز تعداد شاغلان با همین معیار سنجش می‌شود؛ هر چند افراد مختلفی از جمله سیاستمداران نسبت به این تعریف عکس العمل نشان داده و محل مناقشه موافقان و مخالفان بسیاری شده است تا جایی که عده‌ای به اشتباه تصور می‌کنند که این تعریف به منظور کاهش نرخ بیکاری ارائه شده است در حالی که بر اساس نتایج طرح آمارگیری نیروی کار، تعداد شاغلان با یک ساعت کار در هفته، بسیار ناچیز بوده و تاثیر چندانی بر میزان‌ اشتغال و بیکاری ندارند.

رئیس مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار گفت: طبق استانداردهای بین المللی، مطلوبیت میزان انجام کار، حدود ۴۰ ساعت در هفته است، البته این میزان برای انواع فعالیت‌ها نمی‌تواند مطلوبیت داشته باشد و کارفرمایان باید مدت زمان کار کارکنان را تنظیم کند که در این خصوص باید سلامت، ایمنی و مسئولیت خانوادگی شاغلان مد نظر قرار گیرد به طوریکه بعضی از کشورها ۳۰ الی ۴۴ ساعت کار در هفته را اشتغال کامل می‌دانند.

وی با بیان اینکه روزانه به طور متوسط ۸ ساعت کار برای شاغلان در نظر گرفته می‌شود و در صورت انجام کار بیشتر مطابق توافق‌های جمعی، معمولاً بابت آن در قالب اضافه‌کار، جبران خدمات انجام می‌شود افزود: در سیزدهمین کنفرانس بین‌المللی آمارشناسان کار سازمان بین‌المللی کار که در سال ۱۹۸۲ در ژنو منعقد شد، تعریف جمعیت فعال از نظر اقتصادی، اشتغال، بیکاری و اشتغال ناقص ارائه و تصویب شد.

میرفلاح نصیری ادامه داد: از همان سال، حداقل یک ساعت کار در یک هفته یا یک روز، معیار اهداف عملیاتی برای شاغل قلمداد شدن افراد به عنوان یک استاندارد جهانی مورد توجه قرار گرفت. بعدها توسط تعدادی از کشورها در خصوص این تعریف اعتراضاتی مطرح شد که پس از طرح  مجدد موضوع در کنفرانس بعدی آمارشناسان کار کشورهای عضو، این تعریف مجددا مورد تاکید قرار گرفت.
 

شرط جدید وزیر صنعت برای خودروسازان

خبرگزاری مهر: وزیر صنعت معدن و تجارت گفت خودروسازان تنها زمانی می توانند با وزارت صنعت کنار بیایند که حداقل کف استانداردهای تولید خودرو را رعایت کنند.

 

محمد شریعتمداری گفت: همه خودروسازان کشور بدانند تنها زمانی می توانند با وزارت صنعت کنار بیایند که حداقل کف استانداردهای تولید خودرو را رعایت کنند.

وزیر صنعت، معدن و تجارت گفت: در دوره زمانبندی معینی با خودروسازان این موضوع را بدون هیچ رودربایستی مطرح می کنیم که رعایت ۵۵ استاندارد صنعت خودرویی حداقل و کف انتظار است.

وی با یادآوری تحریم های ظالمانه خاطرنشان کرد: در دوره ای ما محدودیتهای تحریم را داشتیم و امروز دیگر تابو شکسته شده و رعایت نکردن استانداردهای ایمنی مسئله غیرقابل گذشت است و نمی توانیم بر سر ایمنی مردم معامله کنیم.

وزیر صنعت با تشکر از هموطنانمان که صبورانه کیفی سازی خودروهای وطنی را تحمل کردند تا اینکه امروز محصولات ایرانی روانه بازارهای هدف خارجی شود، گفت: البته تولید داخل که تضمین کننده اشتغال هم است، اهمیت دارد اما باید مطمئن باشیم خودرویی که در اختیار مردم می گذاریم حداقل تاثیر را در تصادفات منجر به مرگ و قطع نخاع و آسیب های جسمی دارد.

به گفته شریعتمداری ایران پایه های فعالیت صنعتی خودرویی کشور را با معادن شناخته شده سنگ آهن  به خوبی در اختیار دارد و در تولید ورق به عنوان یکی از مهمترین نیازهای خودروسازی در وضعیت خوبی است.

وی همینطور برخورداری کشورمان را از  مهندسان خلاق بومی در زمینه طراحی و تولید پلتفرم (شاسی و نیروی محرکه) یادآور شد و گفت: باید با ایجاد صنایع مشترک با خودروسازهای بزرگ و معروف جهان مانند قراردادی که آقای نعمت زاده در اواخر دوران وزارتش منعقد کرد، ساخت داخل را تقویت کنیم تا به یکی از خودروسازهای بزرگ منطقه تبدیل شویم و با سرعت بیشتری در صنعت خودروسازی عمیق شویم.

شریعتمداری با تمجید از اقدام وزیر پیشین که بر تعهد رنو در فروش محصول مشترک در چارچوب بازاریابی شبکه جهانی این شرکت فرانسوی تاکید کرده بود، گفت: طرف های خارجی به خوبی می دانند در منطقه کشوری به جز ایران وجود ندارد که اینگونه پایه های صنعتی قدرتمندی در تولید خودرو داشته باشد.

از وزیر صنعت دولت دوازدهم درباره گلایه قطعه سازان بخش خصوصی هم درباره اینکه در قرارداد اخیری که با رنو منعقد شد سهم این حوزه درنظر گرفته نشده است، هم سوال شد.
وی با تاکید بر ضرورت مشارکت با دنیای پیشرفته البته با حفظ منافع ایران گفت: قراردادها باید با دقت تنظیم شود چون تعهد طرفینی ایجاد می کند و بعد از انعقاد؛ به  سختی می توان آن را برهم زد.

شریعتمداری با بیان اینکه در تنظیم قراردادها  باید به این سمت برویم که از ابتدا قطعه سازان داخلی را درگیر ساخت کنیم، گفت: اگر می پذیریم که بازار را در اختیار خارجی ها بگذاریم تا بخشی از نیاز خود و قطعات را وارد کنند، برای آن است که صنعت قطعه سازی خودمان تقویت شود نه آن که در پی حمایت از تولید خارجی باشیم، باید دلمان برای اشتغال در داخل بسوزد.

وی تصریح کرد: بنابراین تعهد طرف خارجی در تامین قطعات از داخل باید جزو ثابت قراردادهای تنظیمی بین ایران و دنیای خارج باشد و در قراردادهای پیشین هم اگر ضعف هایی وجود دارد با مذاکره، نقیصه را رفع می کنیم.

وزیر صنعت معدن و تجارت توان بالای قطعه سازی کشور را حزو افتخارات ملی دانست و گفت: باید با حفظ و تقویت جایگاه قطعه سازی، بتوانیم محصولاتی در سطح استانداردهای بین المللی تولید کنند.